ΚΕΦΑΛΑΙΑΓΟΡΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΑΘΗΝΑ 16-11-2011.

Ζούμε στον καιρό της εικονικής «δημοκρατίας». Με μια οικονομική δραστηριότητα που είναι το ίδιο εικονική. Με το πολίτευμα που έχουν φτιάξει παγκοσμίως οι καθεστωτικοί εξουσιαστές να τρέφεται από τις σάρκες των πολιτών αντί να τους υπηρετεί. Και την οικονομία να έχει εξελιχθεί σε δολοφονικό εργαλείο σε βάρος του εαυτού της και της εθνικής εργατικής τάξης. Σε βάρος δηλαδή του συνόλου της αγοράς που έχει χάσει κάθε ίχνος εθνικού χαρακτήρα.

Το χρήμα που διαχειρίζεται ως συναλλακτικό μέσο ενεργοποίησης της αγοράς το μεταλλαγμένο νεοταξικό κράτος έχει απομακρυνθεί από τους χώρους παραγωγής του εθνικού προϊόντος. Δεν βρίσκεται πλέον στο πλευρό του αγρότη, του παραγωγού, του εμπόρου και του επιχειρηματία που στηρίζουν με την εργασία τους τις οικογένειές τους και το εργατικό δυναμικό της χώρας. Τα κεφάλαια που δραστηριοποιούνται στην επικράτεια της χώρας δεν την αντιμετωπίζουν ως πατρίδα τους. Δεν είναι άλλωστε η πατρίδα τους. Την αντιμετωπίζουν ως κατεχόμενη χώρα. Τα κεφάλαια αυτά της νεοταξικής οικονομίας βρίσκονται σε χέρια λίγων και η οικονομία που οικοδομούν δεν είναι εθνική ούτε πραγματική.

Η πραγματική οικονομία είναι αυτή που βρίσκεται στο χωράφι, στη θάλασσα, στο υπέδαφος, στο εργοστάσιο. Είναι η οικονομία αυτή που αποτελεί τον εθνικό πλούτο του κράτους και παράγει μαζί με τα αγαθά το χρήμα. Αντιθέτως η νεοταξική οικονομία που συγκροτεί την περίφημη αγορά του χρήματος, την ούτω καλούμενη κεφαλαιαγορά, χτίζεται με την υπερσυγκέντρωση του χρήματος και τον εγκλωβισμό του εθνικού πλούτου στα θησαυροφυλάκια της διεθνούς χρηματοοικονομικής ελίτ. Μια χρηματοοικονομική ελίτ που ξεκινώντας από μια στενή καπιταλιστική βάση διαθέτει παντού, σε όλες τις χώρες και όλες τις συστημικές κομματικές μερίδες τις δικές της κοινοβουλευτικές ομάδες και τις δικές της κυβερνήσεις.

Η πλασματική οικονομία της κεφαλαιαγοράς είναι ένα παγκόσμιο σχήμα που δραστηριοποιείται στους τέσσερις τοίχους κάποιων σκοτεινών δωματίων. Δεν βγαίνει συχνά στο φως της καθημερινότητας του μόχθου παρά μονάχα όταν θέλει να ανακοινώσει επαχθή μέτρα και να διαπραγματευτεί εικονικά χρέη με πραγματικά εδαφικά και εργατικά δικαιώματα. Είναι η οικονομία εκείνη που στοχεύει να μεγιστοποιήσει τα χρηματικά αποθέματα με την καταγραφή πραγματικού κέρδους. Επιδιώκει και τελικά ενσωματώνει στα κεφάλαιά της ζεστό χρήμα και περιουσία που δεν της ανήκουν.

Ο τελικός σκοπός της αυτονομημένης πλέον κεφαλαιαγοράς είναι τα κράτη και οι πολίτες του κόσμου όλου να χρωστούν τα πάντα στους «περιούσιους» ανθρώπους της ώστε τα έθνη να συρθούν δίχως οικονομική ανεξαρτησία στην παγκόσμια διακυβέρνηση δίχως το παραμικρό στοιχείο ανάκαμψης στην κατοχή τους. Για να σιγουρέψουν μάλιστα την λεία και για να αυτοματοποιήσουν τις διεργασίες του ελέγχου των κρατών έχουν φροντίσει μέσω των δανείων και των χρεών να αφανίσουν την ρευστότητα, να εκχερσώσουν την παραγωγή και να φυλακίσουν τελικά την πραγματική οικονομία σε ομολογιακούς τίτλους, μετοχές και κάρτες των οποίων η διαχείριση γίνεται σε τράπεζες, χρηματιστήρια και … λέσχες! Για τον λαό της αληθινής οικονομίας αφήνουν ψίχουλα και ανεργία που έρχονται να τα αρπάξουν σήμερα με πτωχευτικά μέτρα και δολοφονική φορολόγηση.

Η ολιγαρχία του διεθνιστικού νεοταξισμού έχει μετατρέψει το κεφάλαιο από δύναμη και πηγή ζωής των εθνών και των λαών σε κάτεργο και τόπο εκτέλεσης των εθνικών ελευθεριών και των λαϊκών δικαιωμάτων. Ο Ελληνικός Εθνικοκοινωνισμός πρεσβεύει την αρχική και ορθή χρήση του χρήματος ως συναλλακτικό μέσο για τη δημιουργία παραγωγικών δραστηριοτήτων και θέσεων εργασίας. Για εμάς τους Έλληνες Εθνικοκοινωνιστές το κεφάλαιο δεν είναι ανεξάρτητος παράγοντας που δρα στα όρια της παγκοσμιοποίησης αλλά είναι πηγή ενεργοποίησης της οικονομίας και της αγοράς εργασίας που δρα μέσα στο πλαίσιο του Εθνικού Λαϊκού Κράτους.

Η ενίσχυση της ρευστότητας είναι εσωτερική διεργασία που εξασφαλίζεται με εθνικούς πόρους και κατευθύνεται στο σύνολο της παραγωγικής αλυσίδας και στο εθνικό ταμείο. Το κεφάλαιο είναι ο υπηρέτης της πραγματικής οικονομίας. Χρηματοδοτεί το εργοστάσιο, τη θάλασσα και το χωράφι ενισχύοντας τον Έλληνα Επιχειρηματία και τον Έλληνα Εργάτη. Δεν τον ληστεύει ούτε τον διώχνει από την περιουσία του. Το χρήμα σύμφωνα με τον Ελληνικό Εθνικοκοινωνισμό οφείλει να αυγατίσει πρωτίστως το προϊόν του εργάτη και την λαϊκή περιουσία γιατί κατά αυτόν τον τρόπο θα αυξηθεί η εθνική περιουσία και η οικονομία αυτοτέλεια της Εθνικής Κοινότητας. Επομένως θα αυξηθεί η δυνατότητα του αυτοελέγχου και της αυτοχρηματοδότησης της κοινωνικής πρόνοιας και της εξωτερικής ισχύος του κράτους.

Το κεφάλαιο για τον Εθνικοκοινωνισμό μας είναι το καύσιμο που κινεί το Ελληνικό Έθνος κι όχι η καύσιμη ύλη για να καούν έθνος και λαός. Εμείς πιστεύουμε στην εθνικοποίηση της κεφαλαιακής δραστηριότητας κι όχι στην έλευση της διεθνιστικής αγοράς. Το ιδιωτικό κεφάλαιο αλλά και το επενδυτικό διευκολύνονται στη λειτουργία τους με την υποχρέωση να εισφέρουν σε εθνικό εισόδημα και ελληνικές θέσεις εργασίας. Αυτή είναι η δική μας εθνική πραγματική οικονομία που βασίζεται στο δικό της νόμισμα από μια Εθνικοκοινωνική Ελλάδα που δεν θα χρωστά και θα ανήκει πραγματικά στους Έλληνες.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com
http://karachalios-spiros.blogspot.com