ΠΕΡΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

ΑΘΗΝΑ 13-10-2011.

η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ είναι ΚΑΘΗΚΟΝ (Ρήγας Φεραίος)

Οι εγγενείς και μεθοδευμένες στρεβλώσεις του πολιτικού συστήματος της πατρίδος μας ναρκοθετούν το μέλλον του λαού μας και γεννούν άμεσο ζήτημα επιβιώσεως του Ελληνικού Έθνους. Πρόκειται για πολιτικές δυσμορφίες που δεν αλλάζουν και δεν βελτιώνονται παρά μονάχα παραμερίζονται από ένα άλλο πολιτικό σύστημα, εθνικό και λαϊκό.

Η ολοσχερής παράδοση της εθνικής κυριαρχίας στους επικυρίαρχους του διεθνιστικού νεοταξισμού με τα ληστρικά δάνεια, η κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων και της ελληνικής ιδιοκτησίας, η επέλαση της ανεργίας, της φτώχιας και της πείνας εναντίον του λαού μας, οι μεθοδεύσεις για συγκυριαρχία στο Αιγαίο με Τούρκους και «συμμάχους» υπό το φάσμα βέβαιου πολέμου βεβαιούν την άδηλη και ύπουλη επίθεση που δεχόμαστε ως Έθνος. Οι εξωτερικές και οι εσωτερικές απειλές φέρουν τη σφραγίδα της συνειδητής σύμπραξης του ντόπιου νεοταξικού καθεστώτος.

Η πολυμορφία των εμποδίων που συναντούμε στο διάβα μας ως μέρη του ιδίου ανθελληνικού σχεδίου ποδηγετήσεως και τελικής εξοντώσεως του Ελληνισμού από το αντίπαλο δέος, το τέρας του ανθελληνικού και αντίχριστου Νεοταξισμού, καταδεικνύει την φύση της Επαναστάσεως ως φαινομένου και την αναγκαιότητα αυτής στη δική μας περίπτωση.

Οι λόγοι που κατά βάση γεννούν μια Επανάσταση είναι η ύπαρξη κοινωνικών ανισοτήτων, λαϊκής καταπιέσεως και εθνικής υποδουλώσεως. Η Επανάσταση αφορά συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο και συγκεκριμένη εθνική κοινότητα, είναι δηλαδή εθνική και λαϊκή υπόθεση, αφού ακόμη και στην περίπτωση γενικότερων υποθέσεων σαν τα εργατικά δικαιώματα η επιβολή του Δικαίου γίνεται από τις εγγενείς δυνάμεις εκάστου έθνους. Ο χαρακτήρας της ταυτοποιεί τα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει μια τοπική κοινωνία εξασφαλίζοντας την διαδικασία επίλυσης στους κόλπους του έθνους αποκλείοντας πάσα ξένη επέμβαση και διεθνοποίηση.

Είναι σαφές πως όταν μιλάμε για Επανάσταση μιλούμε για την πτώση ενός σάπιου και διεφθαρμένου καθεστώτος με την άνοδο ενός άλλου καθεστώτος που στηρίζεται στον Πατριωτισμό του λαού και την κοινωνική αλληλεγγύη. Στόχος είναι η εθνική ανεξαρτησία, η εξασφάλιση του πολιτικού αυτοδιοίκητου, η συνοχή και η ευημερία της λαϊκής κοινότητας με εθνοφυλετικά κριτήρια.

Επιδίωξη είναι η αντιμετώπιση της αυθυπαρξίας του Έθνους τόσο σε καιρούς ειρηνικούς όσο και σε καιρούς πολεμικούς, αφού η αυθυπαρξία συνήθως καταλύεται με τον ολέθριο συνδυασμό εσωτερικών εγκάθετων, κρατικών και παρακρατικών, όσο και εξωτερικών «σωτήρων» που το αγκάλιασμά τους μοιάζει μ’ αυτό του πύθωνα. Χορηγού και βοηθού στην αρχή, επιτιθέμενου και στραγγαλιστή στη συνέχεια. Αυτό σημαίνει ότι σχεδόν πάντοτε ο κίνδυνος που καλείται να αντιμετωπίσει η Επανάσταση είναι εξωτερικής φύσης.

Μια Εθνική και Λαϊκή Επανάσταση, μια αληθινή Επανάσταση δηλαδή, δεν στρέφεται ποτέ στο έγκλημα και την καταστροφή σε βάρος του λαού και των υποδομών της Πατρίδος. Δεν φοράει κουκούλα, δεν ρίχνει βόμβες μολότοφ, δεν τρομοκρατεί, δεν βιάζει με σοσιαλιστικούς φόρους, δεν «αντιστέκεται» μαρξιστικά δεχόμενη τους λαθρομετανάστες ως «Έλληνες πολίτες», δεν διαπραγματεύεται όρους σκλαβιάς Έθνους και λαού με «δεξιό» μανδύα. Μια πραγματική Ελληνική Επανάσταση δεν ξεσπιτώνει τον Έλληνα από το σπίτι, την εργασία και την Πατρίδα του. Δεν καίει τα όνειρά του.

Η Επανάσταση είναι καθήκον, έλεγε ο Ρήγας Φεραίος. Αληθώς, δεν είναι πράξη που προσφέρεται προς καπηλεία με την επίφαση ανθρώπινου τάχα δικαιώματος ούτε αντιδραστική «γυμναστική» για «οργισμένους» ή ανεγκέφαλους τάχα, βαλτούς ή παρασυρμένους. Είναι φυσική αντίδραση για την εξασφάλιση της ελευθερίας και Ιερό Καθήκον για τη διατήρηση της Πατρίδος στα χέρια των παιδιών της.

Στο καιρό του Ρήγα Φεραίου υπήρχαν εσωτερικοί παράγοντες και «σύμμαχοι», πρόγονοι των σημερινών, που προωθούσαν την επικυριαρχία του τυράννου και την πετσοκομμένη «ελευθερία». Και σήμερα υπάρχουν οι βολεμένοι που μετατρέπουν πάλι τον λαό σε σκλάβο. Ο ζυγός όμως ανατράπηκε και θα ανατραπεί εκ νέου. Διότι είναι ίδιον του Έλληνα να πολεμά για την λευτεριά του, να δημιουργεί πολιτισμό και να διοικεί τον εαυτό του ως ηγεμών και εκπολιτιστής της οικουμένης κι όχι να επιβιώνει σαν λαβωμένος με σίδερα στα χέρια, στη ψυχή, στα υπάρχοντά του.

Ο Έλληνας είναι Επαναστάτης και Ελευθερωτής. Η δική του Επανάσταση είναι αυθεντική γιατί προέρχεται από το λαό, έχει πατριωτικό φρόνημα και εθνική ψυχή, δημιουργεί συντεταγμένη Πολιτεία Δικαίου, χτίζει κάστρα ελληνισμού, επουλώνει κοινωνικές πληγές και ορθώνει Μεγάλη Ελλάδα που στηρίζεται σε Δυνατούς και Ενωμένους Έλληνες ενάντια στους διχασμούς και τους κομματικούς διαχωρισμούς των «καθωσπρέπει δημοκρατών». Οι εργατικές και οι εθνικές κατακτήσεις αλλά και τα οικονομικά θαύματα έχουν ως φορείς επαναστάτες σαν τους Μεταξά και Παπαδόπουλο.

Τα μεγάλα Όχι στους ανθέλληνες και τα μεγάλα Ναι στο Ελληνικό Έθνος είναι έργα επαναστατικών φύσεων. Ο Ελληνικός λαός δικαιούται και κυρίως υποχρεούται να απαιτήσει την φυγή των ριψάσπιδων. Και να φέρει σε θέση ευθύνης ένα Εθνικοκοινωνικό Καθεστώς Πιστό στο Θεό, την Ελλάδα και τους Έλληνες.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com
http://karachalios-spiros.blogspot.com