Η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΤΑΞΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΑΘΗΝΑ 23-8-2012.

Το νεοταξικό κεφάλαιο έχει εξελιχθεί στην μεγαλύτερη γάγγραινα της ζωής των ελευθέρων εθνών. Είναι οι αλαζόνες που έχουν συμπτύξει την εξουσιαστική ομάδα της παγκόσμιας διακυβέρνησης και χρηματοδοτούν με το χρήμα που βγάζουν μέσα από τα αιματοβαμμένα σεντούκια τους το διορισμό κυβερνητικών ανδρείκελων, την επαναστατική τάχα πτώση των επικίνδυνων για τον νεοταξισμό ηγεσιών, τις οικονομικές καταρρεύσεις ελεύθερων κρατών. Πρόκειται για εγκληματικές φυσιογνωμίες που ζουν ανήθικα, παρανομούν με την κάλυψη αισχρών νόμων και προχωρούν στο ξέπλυμα του χρήματος που έχουν αφαιρέσει από τους λαούς με τα διάφορα προγράμματα χρηματοδοτικής σταθερότητας και τις ισλαμικές δημοκρατικές «ανοίξεις».

Ο διεθνιστικός νεοταξισμός δεν στηρίζει τη δύναμη, την προβολή και την επικράτησή του μήτε στην πραγματική οικονομία μήτε στην ιδεολογική αποδοχή  μήτε στις ευεργεσίες που έχουν ως αποδέκτη τις πλατιές λαϊκές μάζες. Οι ιθύνοντες νόες της παγκοσμιοποίησης  κρύβονται σε διάφορα σκοτεινά λαγούμια και λέσχες από όπου δίδουν τις κρυφές για τους πολλούς εντολές για το άπλωμα της φτώχιας και της δυστυχίας επάνω από τα έθνη. Οι δε εκφραστές και μεταπράτες της παγκόσμιας πολιτικής και οικονομικής πειρατείας δεν έχουν μοχθήσει εργασιακά, δεν έχουν πατρίδα και δεν διαθέτουν ίχνος ευαισθησίας. Τα γεράκια του νεοταξικού κεφαλαίου, καπιταλιστές και μαρξιστές από κοινού, χρησιμοποιούν το πολιτικό περιβάλλον της δυτικότροπης ψευτοδημοκρατίας που τους προσφέρει τις κατεστραμμένες εθνικές οικονομίες σε ομολογιακούς τίτλους και τραπεζιτικό χαρτί.

Κάποτε υπήρχαν οι ισχυροί οικονομικοί παράγοντες που ανδρώσανε ελληνικούς επιχειρηματικούς κολοσσούς, δώσανε χιλιάδες ελληνικές θέσεις εργασίας και δημιουργήσανε ιδρύματα που εξακολουθούν να στηρίζουν τις τοπικές κοινωνίες. Από την εποχή εκείνη που υπήρχε αληθινά εθνική οικονομία και πραγματικά ελληνική επιχειρηματικότητα έχουν περάσει χρόνοι πολλοί και τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο. Όσοι θέλησαν να βοηθήσουν τον τόπο τους κερδίζοντας και οι ίδιοι μέσα από την αύξηση της εγχώριας παραγωγικότητας και της εξαγωγής ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών υψηλής ποιότητας τέθηκαν στο περιθώριο με φορολογικά τερτίπια και τοκογλυφικούς τόκους κατηγορούμενοι μάλιστα κάποιοι εξ αυτών ως …χουντικοί!

Η λέξη Εθνικιστής που αποτελεί τιμή για κάθε γνήσιο Έλληνα, για τους διορισμένους του νεοταξικού κεφαλαίου είναι φόβητρο και έννοια εχθρική. Αν μάλιστα τύγχανε ο Έλληνας που είχε όλα αυτά τα δήθεν κουσούρια να αποτελεί ισχυρή προσωπικότητα που απειλούσε τα σιωνιστικά οικονομικά συμφέροντα, τότε τον έτρωγε το μαύρο διεθνές φίδι.

Ένας τέτοιος χαρισματικός Έλληνας επιχειρηματίας, παιδί της πονεμένης Ιωνίας και εθνικιστής με ανάλογες επιρροές από τον πιο αγαπημένο θείο του και ιδρυτής πετυχημένων επιχειρήσεων με πρώτη την γνωστή και αγαπημένη των Ελλήνων Ολυμπιακή Αεροπορία ήταν ο Αριστοτέλης Ωνάσης. Ο Ωνάσης λοιπόν είχε δώσει με απλά και ξεκάθαρα λόγια την εικόνα του ξεπεσμένου κόσμου του χρήματος που ζούμε έως τις μέρες μας. Είχε πει χαρακτηριστικά: «Θα έρθει μέρα που η απληστία της ιδιοκτησίας, του πλούτου και της έπαρσης θα αποθηκευτεί στις τράπεζες, στις πολυεθνικές και σε τόσο λίγους, που οι πολλοί μη κατέχοντες θα ξεσπάσουν σα θεομηνία που θα κάνει τη ζωή των ολίγων κατεχόντων κόλαση».

Θα πει κάποιος καλοπροαίρετος πως τα χρήματα δεν γίνονται με το σταυρό στο χέρι. Μια απάντηση που μπορεί να δοθεί είναι ότι στον κόσμο της οικονομικής επιδιώξεως κέρδους οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται μεταξύ των ανταγωνιστών είναι πολλοί, σκληροί, σε πολλές περιπτώσεις πάνω από τα εσκαμμένα. Είναι ωστόσο τελείως διαφορετικό πράγμα να μάχονται λίγοι εναντίον ολίγων και άλλο πράγμα να λυμαίνονται οι λίγοι τον κόπο των πολλών σε βάρος της ίδιας της εθνικής οικονομίας. Και φυσικά είναι άλλο πράγμα να υφίσταται εθνική οικονομία και ιδιωτικός τομέας που δίνουν εργασία σε χιλιάδες Έλληνες εργαζόμενους και άλλο πράγμα είναι να υπάρχει μια οικονομία και μια πολιτική κατάσταση πόρνη της παγκόσμιας διακυβέρνησης με μια πλειάδα πολυεθνικών ακριδών που καταλύει την εθνική οικονομία και απολύει χιλιάδες Έλληνες εργαζομένους προς όφελος ξένων φτηνών χεριών.

Ο Ωνάσης ζούσε τους «περιούσιους» χρυσοκάνθαρους που κατέστρεψαν τον ίδιο και την οικογένειά του και ήξερε πολύ καλά τι έλεγε. Έβλεπε εγκαίρως όσα ζούμε εμείς σήμερα. Οι τράπεζες έχουν αποθηκεύσει όλα τα κεφάλαια που διαχειρίζεται το ανίσχυρο κράτος, από τη μισθοδοσία έως και τις λειτουργικές δαπάνες και πρόνοιες όταν η εγχώρια παραγωγή πεθαίνει και τα δάνεια βρώμικου χρήματος αυξάνονται. Και οι πολυεθνικές σε συνεργασία με τους τραπεζίτες του διεθνιστικού νεοταξισμού αμφότεροι τυλίγουν σε μια κόλλα χαρτί εργασιακές θέσεις, ψυχές, σπίτια και εθνική περιουσία με κερδοφόρους οργανισμούς για να βάλουν στο χέρι τον σκοπίμως ανεκμετάλλευτο γεωφυσικό μας πλούτο. 

Οι λίγοι του νεοταξικού κεφαλαίου θα εισπράξουν τη θεομηνία της λαϊκής δυστυχίας και της εθνικής περιθωριοποιήσεως που απεργάστηκαν. Θα την εισπράξουν μαζί με τους γραικύλους που τους στηρίζουν και τους αριστερούς προστάτες της ξένης εργασίας και λαθρομετανάστευσης. Στην Εθνικοκοινωνική Ελλάδα που έρχεται, πλούσιος ή φτωχός, εκείνος που έχει το αποκλειστικό προνόμιο στην κοινωνία και την εργασία είναι εκείνος που βαστάει ψηλά την ελληνική σημαία και στηρίζει τα ελληνικά χέρια. Η Ελληνική παραγωγή και επιχειρηματικότητα είναι η ατμομηχανή της Ισχυρής Ελλάδος κι όχι οι πολυεθνικές και οι τοκογλύφοι της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

http://ethnikistikosagwn.blogspot.com