Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

ΑΘΗΝΑ 8-6-2012.

Η έννοια του διαλόγου στο κατ’ επίφαση δημοκρατικό «μας» πολίτευμα είναι πολύ παρεξηγημένη και βαρέως κακοποιημένη. Ο πολιτικός διάλογος σε τούτη την ευλογημένη χώρα που έχει ιδρύσει τον ανθρώπινο πολιτισμό έχει υποστεί τον ίδιο ακριβώς βιασμό που έχει υποστεί η βούληση του υποτιθέμενου κυρίαρχου λαού. Διότι αυτοί που επικαλούνται τον λαό ως πυρήνα της υποτιθέμενης δημοκρατίας τους είναι οι ίδιοι άνθρωποι που φιμώνουν τη φωνή του και βιάζουν την πατρίδα του.

Η Ελλάς ως χώρα υποκείμενη σε κατοχή από προσκυνημένους πολιτικάντηδες του διεθνούς νεοταξισμού βρίσκεται ενώπιον ενός στυγνού καθεστώτος που υπαγορεύει νόμους και δικαίωμα λόγου σε όσους φορείς και πρόσωπα προσφέρουν εκδούλευση στους πάσης φύσεως εκμεταλλευτές του Ελληνικού Έθνους. Η πρόκληση σε βάρος του πατριωτικού συναισθήματος και του εθνικού φρονήματος από τους άθλιους καθεστωτικούς εξυπηρετεί ξεκάθαρα τον σύγχρονο εθνικό διχασμό και το κυνήγι των μαγισσών σε βάρος του ελληνικού εθνικισμού. Αλλά το σκηνικό της παράνοιας και του δοσιλογισμού οι γραικύλοι πολιτικάντηδες το ονομάζουν διάλογο.

Ο διάλογος λοιπόν του ντόπιου κομματικού νεοταξισμού συνιστά την ύβρη και την ενοχοποίηση σε βάρος της Ελλάδος και των Ελλήνων ως πρακτική με την οποία πρέπει τάχα να συμβιβαστούμε και να την αποδεχτούμε. Ο ορισμός του εθνικού συμφέροντος είναι άγνωστη έννοια στους ανθέλληνες και οι υπερασπιστές του συναντούν απέναντί τους αφορισμούς του τύπου «φασιστική απειλή», «αυγά του φιδιού» και άλλα γνωστά γραφικά και επικίνδυνα. Από πότε όμως η ηττοπάθεια και η τρομολαγνία συνιστούν πολιτικό διάλογο; Από πότε οι κατηγορίες που ξεκινάνε από κάποια σκοτεινά εξωχώρια γραφεία για να φτάσουν σε κάποια ημεδαπά παραρτήματα εκφράζουν τον ελληνικό λαό όταν εκείνος παραμένει φιμωμένος και βλέπει το πλιάτσικο ελληνικών ψυχών να συνεχίζεται;

Στο ψευτορωμέϊκο που οι θρασείς σφετεριστές της λαϊκής εξουσίας έχουν κάνει την προδοσία επιστήμη και την πολιτική δούρειο ίππο ανθελλήνων και ιδιόρρυθμων ο διάλογος των διεθνιστικών κηρυγμάτων και του διωγμού της Ελληνικής Ιδέας είναι το σκηνικό που το εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο. Στην αληθινή Ελλάδα του Εθνικοκοινωνισμού ο δικός μας διάλογος είναι αυτός που εκφράζει τη λαϊκή ψυχή του Έθνους από τα βάθη των αιώνων και για πάντα. Είναι η εκφορά του πολιτικού λόγου και η παράθεση των απόψεων που αφορούν τις ανάγκες της καθημερινότητας των Ελλήνων και τις προτεραιότητες της Ελλάδος. Ο δικός μας διάλογος αφορά την δική μας Πατρίδα και τον δικό μας λαό. Αφορά το ψωμί των Ελλήνων, την παιδεία των ελληνοπαίδων, την ισχυροποίηση της Ελλάδος.

Όποιος δεν αισθάνεται ότι είναι πρώτα από όλα Έλληνας και δεν τον νοιάζει αν κατοικήσουν αυτή την πατρίδα άλλοι λαοί και άλλα συμφέροντα, αυτός ο άνθρωπος και οι αντίστοιχες ομάδες συμφερόντων δεν συμπεριλαμβάνονται στον εθνικό πάνω από όλα και πριν από όλα διάλογο του Ελληνικού Εθνικοκοινωνισμού. Αυτός που συμβιβάζεται με την μικρή και ηττοπαθή Ελλάδα δεν ανήκει στον δικό μας διάλογο. Το ίδιο ακριβώς ισχύει με εκείνους που εκβιάζουν και βρίζουν τους Έλληνες.

Έχουμε ξεκαθαρίσει με όλους τους τρόπους και σε όλους τους τόνους ότι για το Εθνικοκοινωνικό Κίνημα κοινοβούλιο αποτελεί ο λαός του μόχθου και της εργασίας. Οι δικοί μας συνομιλητές είναι οι Έλληνες που εξαρτούν το μέλλον της Πατρίδος από τις δικές τους ενέργειες. Είναι οι Έλληνες που χειρίζονται την σκαπάνη, τη ρητορεία και το όπλο με τον ίδιο σκοπό. Με την σκαπάνη χτίζουν το κράτος που αποτελεί το σπίτι τους. Με τη ρητορεία διατρανώνουν το μεγαλείο της πατρίδος. Και με το όπλο αποδιώχνουν εκείνον που θα θελήσει να διαρρήξει τον εθνικό και κοινωνικό μας ιστό. Ο δικός μας διάλογος είναι η σύνθεση των απόψεων που πιστεύουν στη δύναμη του Ελληνικού Έθνους και η συνεργασία των δυνάμεων του πατριωτισμού σε όλες τις εκφάνσεις της πολιτικής μας ζωής.

Ο διάλογος του Ελληνισμού και του Εθνικοκοινωνισμού σηματοδοτεί την ειλικρινή αντιπαράθεση πολιτικών επιχειρημάτων και όχι τη στημένη αντιπαράθεση προσχεδιασμένων κομματικών πυροτεχνημάτων. Ο πολιτικός διάλογος είναι το συμβουλευτικό βήμα για την διαμόρφωση εθνικά ωφέλιμων στρατηγικών και αποφάσεων που θα ακολουθηθούν από ολόκληρο τον ελληνικό λαό από τη στιγμή που τις επικροτήσει. Οι δε Έλληνες που στηρίζουν το Εθνικοκοινωνικό Κίνημα δεν τίθενται στο περιθώριο γιατί είναι μαχητές της Φυλής μας και τους μαχητές δεν είναι κανείς ικανός να τους αποκλείσει. Όπως δεν είναι διάλογος η ύβρις, δεν είναι ομοίως διάλογος οι επιλεκτικοί αποκλεισμοί και η πανσπερμία δήθεν πολιτικών προτάσεων που έρχονται καθ’ υπαγόρευση για το αδυνάτισμα της εθνικής αντιστάσεως των Ελλήνων.

Ο Ελληνικός Εθνικοκοινωνισμός απευθύνεται μονάχα στους αυτοφυείς βλαστούς του Ελληνικού Έθνους. Ο δικός μας διάλογος δεν απευθύνεται στα ελληνόφωνα εμφυτεύματα του νεοταξισμού και τους αλλογενείς επιβήτορες. Στη δική μας Ελλάδα ο Πατριωτισμός είναι το ύψιστο διαβατήριο που επισφραγίζει τον αποδεκτό διάλογο και διασφαλίζει τον Έλληνα πολίτη από την περιθωριοποίηση φορέων του ανθελληνισμού. Ο διάλογος του Εθνικοκοινωνισμού περιλαμβάνει τους αγωνιστές του Ελληνικού Έθνους που στερεώνουν την πολιτική τους δραστηριότητα μέσα από θέσεις που αφορούν μια Μεγάλη Ελλάδα μονάχα για Έλληνες.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

http://ethnikistikosagwn.blogspot.com