ΙΜΙΑ 2011 ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΟΡΕΙΑΣ
ΑΘΗΝΑ 27-1-2011 .
Είναι κάποιες χωριστές στιγμές μέσα στον ιστορικό χρόνο που τα συναισθήματα περιπλέκονται ανάμεσα στην ιερότητα των γεγονότων και τη συμβολική τους σημασία για τον άνθρωπο και το Ελληνικό Έθνος ολόκληρο. Το κομβικό δηλαδή εκείνο σημείο που η ιερότητα της ανθρώπινης ζωής και η απώλεια του προσφιλούς προσώπου συναντούν σ’ ένα κάλεσμα της μοίρας την ιερότητα της προάσπισης της Πατρίδος καλλιεργώντας ένα κλίμα μυσταγωγίας και ιεροπρέπειας. Ένα κλίμα βγαλμένο από τα παλιά, μέσα από τις χρυσές σελίδες δόξης της Ελλάδος όταν υπήρχαν ακόμη ζωντανές και η Μεγάλη Ιδέα και η προάσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Τότε που υπήρχε η ζωντανή Ελλάδα ακόμη και στις κακουχίες και όχι σήμερα που η επίπλαστη ευδαιμονία παράγει ένα κράτος ανάξιο σπουδαίων Ελλήνων.
Όμως σπουδαίοι Έλληνες υπάρχουν και στις μέρες μας. Μεγάλοι ήρωες που προέρχονται από τα σπλάχνα του ελληνικού λαού δίχως επάρσεις και δανεικά αξιώματα. Και το Ελληνικό Έθνος είναι ζωντανό γιατί το αποτελούν αυτοί οι ίδιοι ήρωες, ο λαός μας και η Εθνική Γη σκληρή από το αίμα το ελληνικό που την έχει ποτίσει. Μια τέτοια χωριστή ιστορική στιγμή διαδραματίστηκε επάνω στις βραχονησίδες Ίμια με πρωταγωνιστές τρεις σπουδαίους Έλληνες. Τον Βλαχάκο, τον Γιαλοψό και τον Καραθανάση. Τρεις Έλληνες που δώσανε το Τίμιο Αίμα τους για να μην περάσουν οι Τούρκοι βαθύτερα σε ελληνικό έδαφος. Όπως πράξανε άλλοι τόσοι σπουδαίοι Έλληνες πριν και μετά από εκείνη τη στιγμή. Για να μην δοθεί γη και ύδωρ στους εχθρούς που υπηρετούν τον δυσώνυμο εχθρό του Διεθνιστικού Νεοταξισμού, αυτού τούτου του διεθνούς σιωνισμού, στους Τούρκους. Για να ξεπεράσουν αργότερα και μέχρι σήμερα διαρκώς οι βέβηλοι πολιτικάντηδες αυτό το Τίμιο Αίμα με το βρώμικο μελάνι.
Αν μπορούσε κάποιος με κάποιο τρόπο να ρωτήσει αυτά τα παλικάρια αν θα επαναλάμβαναν σήμερα αυτή την μεγαλειώδη προσφορά στο Γένος μας, είμαι σίγουρος ότι θα απαντούσαν καταφατικά και με την ίδια θέρμη. Αν όμως ρωτήσει κάποιος σήμερα τα αγαπημένα πρόσωπα αυτών των αδικοχαμένων παιδιών για την δική τους γνώμη, τότε θα υπήρχε ένα ερωτηματικό και μια οργή. Και θα είχε να κάνει αυτή η οργή όχι βέβαια με το αν αξίζει η Ελλάς τέτοιες θυσίες, αλλά με το αν αξίζουν οι σημερινοί Έλληνες να γίνονται αποδέκτες τέτοιων θυσιών όταν έχουν δώσει στις μέρες μας εντελώς λανθασμένο ορισμό στην ελευθερία. Όταν νομίζουν ότι είναι ελεύθεροι ενώ έχουν παραδώσει τα δικαιώματα της Πατρίδος στις ψεύτικες υποσχέσεις, στις ανήθικες επιθυμίες και τις συγκυριαρχίες πουλημένων και ξένων. Το αμέσως επόμενο συναίσθημα είναι το παράπονο και μετά η σιγουριά ότι τα παλικάρια τους κάνανε το καθήκον που υπαγόρευσε η καθαρή ελληνική καρδιά τους.
Όσοι βρεθήκαμε τον Γενάρη του 1996 στις γραμμές του Ελληνικού Στρατού μπροστά γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε ότι προτιμήθηκε από τους προσωρινούς δυνατούς και τους ενταύθα προσκυνημένους το σενάριο της απευθείας αρπαγής των ελληνικών κεκτημένων από την πολεμική εμπλοκή που προχωρούσε στην αρχή. Γι’ αυτό άλλωστε από την αρχική διαδικασία της στρατιωτικής επιφυλακής και την πολεμική προεργασία, βρεθήκαμε προδομένοι τελικά με την ουρά στα σκέλια και την μετατροπή των Ιμίων σε κάποιους χάρτες σε Καρντάκ. Με τις συνθήκες δοσίματος τουρκικών αξιώσεων και τις τωρινές μοιρασιές. Από τα αχρησιμοποίητα χαρακώματα καθοδόν και όπισθεν στα στρατόπεδα.
Όμως τίποτα δεν ξεχνιέται και οι ψυχές δεν πουλιούνται. Οι δικοί μας ήρωες εξακολουθούν να είναι ανάμεσά μας. Εξακολουθούν να διηγούνται τις αληθινές στιγμές του καθάριου Ελληνισμού τους στα παιδιά μας με το στόμα το δικό μας. Ο ερχομός τους στη θύμηση είναι η δική μας μυσταγωγία. Οι στιγμές που έρχονται θα δικαιώσουν το δικό τους Αίμα με τον ανυποχώρητο αγώνα τίμιων Ελλήνων Εθνικιστών και Πατριωτών. Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι. Γιατί αυτός ο τόπος εξακολουθεί και γεννάει ήρωες που θα τον ξανακάνουν Μεγάλη Ελλάδα. Αυτή την μυσταγωγία και αυτό το κάλεσμα στις ψυχές των Ηρώων θα κάνουμε στις 7 το απόγευμα του Σαββάτου 29 Γενάρη μπροστά από τη Λέσχη Αξιωματικών στην εκδήλωση της Επιτροπής Εθνικής Μνήμης. Πατριώτες και Εθνικιστές που δίνουν αναφορά μονάχα στο Μεγάλο Ελληνικό Έθνος και μετρούν μονάχα της καρδιάς το πύρωμα και γνήσια θέληση.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com/
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com/
Όμως σπουδαίοι Έλληνες υπάρχουν και στις μέρες μας. Μεγάλοι ήρωες που προέρχονται από τα σπλάχνα του ελληνικού λαού δίχως επάρσεις και δανεικά αξιώματα. Και το Ελληνικό Έθνος είναι ζωντανό γιατί το αποτελούν αυτοί οι ίδιοι ήρωες, ο λαός μας και η Εθνική Γη σκληρή από το αίμα το ελληνικό που την έχει ποτίσει. Μια τέτοια χωριστή ιστορική στιγμή διαδραματίστηκε επάνω στις βραχονησίδες Ίμια με πρωταγωνιστές τρεις σπουδαίους Έλληνες. Τον Βλαχάκο, τον Γιαλοψό και τον Καραθανάση. Τρεις Έλληνες που δώσανε το Τίμιο Αίμα τους για να μην περάσουν οι Τούρκοι βαθύτερα σε ελληνικό έδαφος. Όπως πράξανε άλλοι τόσοι σπουδαίοι Έλληνες πριν και μετά από εκείνη τη στιγμή. Για να μην δοθεί γη και ύδωρ στους εχθρούς που υπηρετούν τον δυσώνυμο εχθρό του Διεθνιστικού Νεοταξισμού, αυτού τούτου του διεθνούς σιωνισμού, στους Τούρκους. Για να ξεπεράσουν αργότερα και μέχρι σήμερα διαρκώς οι βέβηλοι πολιτικάντηδες αυτό το Τίμιο Αίμα με το βρώμικο μελάνι.
Αν μπορούσε κάποιος με κάποιο τρόπο να ρωτήσει αυτά τα παλικάρια αν θα επαναλάμβαναν σήμερα αυτή την μεγαλειώδη προσφορά στο Γένος μας, είμαι σίγουρος ότι θα απαντούσαν καταφατικά και με την ίδια θέρμη. Αν όμως ρωτήσει κάποιος σήμερα τα αγαπημένα πρόσωπα αυτών των αδικοχαμένων παιδιών για την δική τους γνώμη, τότε θα υπήρχε ένα ερωτηματικό και μια οργή. Και θα είχε να κάνει αυτή η οργή όχι βέβαια με το αν αξίζει η Ελλάς τέτοιες θυσίες, αλλά με το αν αξίζουν οι σημερινοί Έλληνες να γίνονται αποδέκτες τέτοιων θυσιών όταν έχουν δώσει στις μέρες μας εντελώς λανθασμένο ορισμό στην ελευθερία. Όταν νομίζουν ότι είναι ελεύθεροι ενώ έχουν παραδώσει τα δικαιώματα της Πατρίδος στις ψεύτικες υποσχέσεις, στις ανήθικες επιθυμίες και τις συγκυριαρχίες πουλημένων και ξένων. Το αμέσως επόμενο συναίσθημα είναι το παράπονο και μετά η σιγουριά ότι τα παλικάρια τους κάνανε το καθήκον που υπαγόρευσε η καθαρή ελληνική καρδιά τους.
Όσοι βρεθήκαμε τον Γενάρη του 1996 στις γραμμές του Ελληνικού Στρατού μπροστά γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε ότι προτιμήθηκε από τους προσωρινούς δυνατούς και τους ενταύθα προσκυνημένους το σενάριο της απευθείας αρπαγής των ελληνικών κεκτημένων από την πολεμική εμπλοκή που προχωρούσε στην αρχή. Γι’ αυτό άλλωστε από την αρχική διαδικασία της στρατιωτικής επιφυλακής και την πολεμική προεργασία, βρεθήκαμε προδομένοι τελικά με την ουρά στα σκέλια και την μετατροπή των Ιμίων σε κάποιους χάρτες σε Καρντάκ. Με τις συνθήκες δοσίματος τουρκικών αξιώσεων και τις τωρινές μοιρασιές. Από τα αχρησιμοποίητα χαρακώματα καθοδόν και όπισθεν στα στρατόπεδα.
Όμως τίποτα δεν ξεχνιέται και οι ψυχές δεν πουλιούνται. Οι δικοί μας ήρωες εξακολουθούν να είναι ανάμεσά μας. Εξακολουθούν να διηγούνται τις αληθινές στιγμές του καθάριου Ελληνισμού τους στα παιδιά μας με το στόμα το δικό μας. Ο ερχομός τους στη θύμηση είναι η δική μας μυσταγωγία. Οι στιγμές που έρχονται θα δικαιώσουν το δικό τους Αίμα με τον ανυποχώρητο αγώνα τίμιων Ελλήνων Εθνικιστών και Πατριωτών. Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι. Γιατί αυτός ο τόπος εξακολουθεί και γεννάει ήρωες που θα τον ξανακάνουν Μεγάλη Ελλάδα. Αυτή την μυσταγωγία και αυτό το κάλεσμα στις ψυχές των Ηρώων θα κάνουμε στις 7 το απόγευμα του Σαββάτου 29 Γενάρη μπροστά από τη Λέσχη Αξιωματικών στην εκδήλωση της Επιτροπής Εθνικής Μνήμης. Πατριώτες και Εθνικιστές που δίνουν αναφορά μονάχα στο Μεγάλο Ελληνικό Έθνος και μετρούν μονάχα της καρδιάς το πύρωμα και γνήσια θέληση.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com/
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου